Lissabon
Lissabon: wat ben je mooi, veelzijdig en pittoresk! Met al die smalle kasseien straatjes en huizenblokken met gietijzeren balkonnetjes en gekleurde azulejo´s kom je als toerist gelijk in een vakantiestemming. En dan heb ik het nog niet eens gehad over al die prachtige kerken, kastelen, kloosters, pleinen met lege fonteinen en mannen op sokkels of paarden die jouw stad rijk is. En dan vergeet ik bijna nog de Taag die zo’n belangrijke rol speelde in jouw geschiedenis of al die hippe wijknamen die je met je meedraagt zoals de Bairro Alto, Alfama, Baixa en Chiado. Er is zoveel in jouw stad te zien en te beleven maar dat kan ook niet anders als je de op één na oudste hoofdstad van Europa bent.
Voordat ik verder ga met de lofzang ben ik je ook excuses verschuldigd. Allereerst dat je al die jaren nooit op één van mijn lijstjes hebt gestaan van te bezoeken Europese steden. Waarom? Geen idee. Ik kan nu heel makkelijk zeggen dat ik eindelijk tot inkeer ben gekomen en dat ik jou bovenaan de lijst zette maar zo is het in werkelijkheid niet gegaan. Het was mijn jongste dochter die dat deed toen ze een stad mocht uitkiezen voor de stedentrip die ze nog tegoed had. Ze zou gelukkig ook niet meer van gedachten veranderen.
Vorige week (oktober 2022) zette ik samen met haar en mijn lief de eerste stappen in jouw stad. Er zouden nog ruim 44 duizend volgen. We bezochten menig klooster en kerk. Vanaf de Park bar hadden we een prachtig uitzicht op de Castelo de São Jorge, met de taxi togen we naar het Oceanarium en met de tram naar Torre de Bélem. Natuurlijk proefden we daar jouw lekkernij: de Pastéis de Bélem. Alle dagen dat we in jouw stad waren hebben we echt geprobeerd om zo min mogelijk de toerist uit te hangen maar dat is ons helaas niet altijd gelukt. Sorry daarvoor. Ook wij konden het niet laten om overal foto’s van te maken en daar te zijn waar ook al die andere toeristen waren. Het waren er veel terwijl wij dachten dat het seizoen toch wel op z’n eind liep.
Ach het is natuurlijk al een tijdje gaande van dat openlucht museum dat we als Europa zijn dus je bent vast wel wat gewend en ook zeker niet de enige stad die er last van heeft maar toch. Ilja Leonard Pfeiffer schreef er een prachtig boek over: Grand Hotel Europa. Het legt de vinger precies op de zere plek. Ik heb me nooit gerealiseerd hoe het is om zo overlopen te worden door vreemden maar het lijkt me verre van prettig. Het wordt tijd om daar eens goed over na te denken maar voor nu heel veel dank voor alles!