Toscane
Casa Eden: je hebt onze lustrumreis tot een waar paradijs gemaakt. In de zoektocht naar een bestemming voor onze verjaardag kwam al snel Toscane en in het bijzonder Florence op. La Dolce Vita onder de Italiaanse zon in de stad waar de Renaissance tot leven kwam, dat leek ons wel wat. Maar vind daar maar eens een huis voor acht personen. Ons restte niets anders dan het zoekgebied uit te breiden. En toen popte jij ineens op: een 18de eeuwse boerderij gelegen tussen Pisa en Florence. Een plek midden in de provincie waardoor we de kans kregen om nog heel veel meer te zien van dit deel van Italië. Want laten we eerlijk zijn: Toscane is zoveel meer dan alleen Florence en Pisa. In het reisboek, dat ik een dag voor vertrek nog wist te bemachtigen in de plaatselijke bibliotheek, las ik dat de Chinezen en Amerikanen de hele provincie afvinken als ze in beide plaatsen zijn geweest. Zonde. En dus liet jij ons weer met andere ogen naar Toscane kijken.
Op de dag van aankomst lieten we de drukte van airport Florence achter ons en trokken we met twee gehuurde auto’s het binnenland in en maakten kennis met de groene heuvels en de slingerwegen daartussen. Na een klein uur reden we de Via Pistoles in om niet veel later de toegangspoort van jou, Casa Eden, te passeren. Het was niet alleen de boerderij maar ook de veranda, de olijfboomgaard en het zwembad die het verhaal compleet maakten. En niet te vergeten het uitzicht op de vallei waarin we diverse dorpen zagen liggen waaronder Vinci, het geboortedorp van Leonardo da Vinci. Het genieten kon vanaf toen echt beginnen en daar zijn we pas mee gestopt toen we na vijf dagen weer huiswaarts gingen. Wat we in de tussentijd allemaal deden?
We bezochten één van de kleinere plaatsen in Toscane: Lucca. Deze eeuwenoude stad ligt tussen Florence en Pisa in. Het zou door de Etrusken zijn gesticht maar er gaan ook verhalen rond dat het de Liguriërs zijn geweest. Hoe dan ook: je waant je in een ver verleden als je door deze stad loopt. De vele pleinen en smalle straatjes brengen je van de ene kerk en toren naar de ander. We bezochten de kathedraal van Lucca aan de Piazza San Martino met het labyrint op één van de pilaren van de toren. En niet te vergeten de Torre Guinigi. Deze toren in het midden van het centrum is 44 meter hoog en kun je beklimmen. Op het open dak heb je prachtig uitzicht op verschillende delen van de stad met als rode draad de oranje dakpannen die bijna elk huis en gebouw heeft. Vergeet ook niet de bomen te bewonderen, waaronder een paar steeneiken, die op het dak van de toren groeien. Wat ook zeer de moeite was, was een wandeling over de stadsmuur. Het kostte 141 jaar om de stadsmuur rondom Lucca te bouwen. Directe aanleiding was de verdediging van de stad tegen aanvallen van Florence. Dat bleek niet nodig maar wel toen de stad in 1812 dreigde te overstromen. De muur van 12 meter hoog hield het water tegen. Tegenwoordig kun je over de muur rondom de stad wandelen alsof je door een park loopt met uitzicht op de stad en het gebied daar buiten. De omtrek bedraagt vier kilometer en is 30 meter breed en bestaat uit een fiets- en wandelpad, gras en bomen.
Uiteraard bezochten we Florence. De stad, gesticht door Julius Caesar, ademt historie en wordt gezien als de bakermat van de Renaissance in de veertiende eeuw. Deze stroming volgde de Middeleeuwen op en behelsde de wedergeboorte van de Klassieke Oudheid. Deze was mede ingegeven door de machtige en rijke bankiersfamilie de Medici, die van kunst, in het bijzonder literatuur, architectuur en beeldhouwkunst hield. Veel wetenschappers en kunstenaars trokken daarom naar Florence. Het resultaat zie je door de hele stad zoals op het Palazzo San Lorenzo en in de Santa Croce. In deze basiliek, gesticht door Fransiscaner Monniken, liggen veel wetenschappers en dichters begraven zoals Galileo Galilei, Dante, Michavelli en Michelangelo. Naast deze monumenten bevat deze kathedraal een bijzonder altaar met mooie glas-in-lood ramen, diverse kapellen en een groene binnenplaats waar je – los van de paar Maria beelden – ook een beeld van Florence Nightingale tegenkomt.
Beelden vind je door de hele stad maar in het bijzonder op de Piazza della Signoria waar onder andere een kopie van Michelangelo’s David staat. Nieuw op het plein is een beeld van Thomas Price dat er sinds maart 2025 staat. De ‘Time unfolding’ is vier meter hoog en beeldt een jonge eigentijdse vrouw uit. Het is een mooie en in mijn optiek noodzakelijke aanvulling op de vele mannelijke beelden. We hoopten ons even in alle rust onder te dompelen als toerist maar kwamen van een koude kermis thuis. Wat wil je ook op een zaterdag in juni.
Bij de Duomo leek het wel een mierennest vol toeristen. We werden bijna omver geblazen door een groep van de Hare Krishna die al zingend en dansend voor de domkerk stond wat weer nieuwe toeristen aantrok. We lieten het voor wat het was en trokken snel door naar de Ponte Veccio, de brug over de rivier de Arno die door de stad stroomt. De brug bestaat uit diverse winkeltjes. Looiers, slagers en smeden bevolkten de winkels in een ver verleden. Heden ten dage vind je er voornamelijk juweliers en winkels met souvenirs. Vergeet ook vooral niet boven de winkels te kijken. Daar vind je de ‘geheime’ gang die het Palazzo Vecchio met de Palazzo Pitti verbindt. Het is speciaal ontworpen voor Cosimo de Medici die graag ongestoord van het ene paleis naar het andere wilde gaan. En toen was het alweer tijd om naar Casa Eden terug te gaan. Ons bezoek was veel te kort om Florence helemaal te bekijken maar we hebben weer even een glimp mogen opvangen. Bij thuiskomst stond er een typisch Toscaans diner op het menu. Eigenaresse Chiarra had hiervoor uren in de keuken gestaan. Het eten, de wijnen, de gesprekken en het uitzicht op de vallei deed ons in al onze vezels beseffen dat dit La Dolce Vita is.
We sloten onze vijfdaagse trip af met een fietstocht in de omgeving van Casa Eden. Na een korte uitleg van Marco van Leonardo da Vinci biketour over de e-mountainbikes gingen we op weg. De tocht leidde ons langs wijn- en olijfgaarden, pittoreske dorpjes en prachtige vergezichten. We bezochten la Chiesa di San Baronto, een gothische kerk uit de 11de eeuw. Het is onderdeel van de Romea Strata, een pelgrimstocht van midden en oost Europa naar Rome. Vele pelgrims hebben in de kerk overnacht. De Tweede Wereldoorlog gooide roet in het eten en vernietigde de kerk grotendeels. Men besloot het in oude stijl te herstellen. Het interieur van de kerk is sober maar de drie altaren geven het kleur en chachet.
We bezochten niet alleen een kerk maar ook een wijngaard, die van de broers Falzari. In de heuvels van Vinci begonnen zij in 1999 een biodynamische en biologische wijnboerderij. Sommelier Heiko nam ons mee in de visie van dit wijnhuis waar ze de planten zien als mensen en dieren en aanhanger zijn van de filosofie van Rudolf Steiner. Dus geen machines die de druiven plukken maar mensen. We proefden drie wijnen van het huis en vervolmaakten onze fietstocht met een blauwe lucht en een zon die nog volop scheen. Eenmaal terug in Casa Eden volgde nog één magische avond waarin we reflecteerden op onze vrienschap, herinneringen ophaalden van hoe het ooit begon in de Saint van Augustinus Leiden.
Casa Eden: wat hebben we het fijn gehad bij jou. Voor ons was je vooral een plek waar onze vriendschap zich verstevigde, verdiepte, nieuwe lagen aanboorde en zelfs een nieuw clublied opleverde. Graze mille!