All American Night 2024
Ik was met mijn spijkerbroek, blouse en sneakers niet over- of underdressed. Nee dat ging best. Je zou eerder kunnen zeggen dat ik iets overaged was aan de koppies in het publiek. Het mocht de pret niet drukken. Ik had gelukkig nog een kaartje weten te bemachtigen. Sinds een paar maanden zit ik in een US Elections appgroep waar al behoorlijk wat nieuwsberichten en discussies voorbij zijn gekomen. Binnenkort zullen we wel in een zwart gat belanden maar vorige week verscheen er een aankondiging over een symposium op 5 november. Uiteraard met als hoofdthema: de verkiezingen in de VS. Er waren extra tickets in omloop gebracht nadat de vorige 1000 in een mum van tijd waren uitverkocht. Een interessant programma met boeiende sprekers zag ik even snel en ook nog eens in Leiden. Geen tijd te verliezen dus. Gisteravond begaf ik me naar de Pieterskerk. Een symbolische locatie bleek toen ik het programmaboekje doorbladerde. Meer dan 400 jaar geleden vestigden de Pilgrim Fathers zich hier. Als religieuze vluchtelingen vonden ze op deze plek onderdak. Ze stichtten later een kolonie in de VS en zorgden voor behoorlijk wat nageslacht, waaronder zeven presidenten.
‘All American Night 2024’ wordt al sinds 1968 georganiseerd door de Leidse studentenvereniging Minerva. Dit jaar dus al voor de 15de keer. Onder bezielende leiding van journaliste en Amerikadeskundige Laila Frank praatten diverse sprekers, waaronder Marietje Schaake, Michiel Vos en de Amerikaanse ambassadeur ons bij over het Amerikaanse kiesstelsel en het belang van deze verkiezingen. Wat er op het spel staat en wat niet. De impact van AI, desinformatie, de macht van de techbedrijven en de permanente verdeeldheid binnen het land kwamen voorbij. En niet te vergeten de mogelijke gevolgen voor de economie en de geopolitieke verhoudingen als de één of de ander wint. Wat de rol van Europa kan zijn als we überhaupt nog een rol spelen. En als dat laatste het geval is of het niet eens tijd wordt dat we als de wiedeweerga in actie komen in deze veranderende wereld waar het niet vanzelfsprekend is dat we altijd in de armen van de Amerikanen kunnen schuilen. Een student vroeg aan het eind van de avond of er voor deze jonge zaal nog een toekomst is. De sprekers van de paneldiscussie knikten voorzichtig en een enkeling durfde er een paar woorden aan te wijden. Onder druk wordt alles vloeibaar en pas als het menens is komt er actie en nog een paar van dat soort uitspraken. En zo eindigde de avond toch nog positief.
Toen ik de Pieterskerk uitliep dacht ik nog even aan het citaat van Abraham Lincoln dat de Amerikaanse ambassadeur aanhaalde: ‘We are not enemies, we are friends’. Laten we het hopen. Spannend wordt het in ieder geval.