Vroegzat
Het was vroeg zat. Met het avondeten net achter de kiezen was er geen tijd over om daar van bij te komen. Laat staan dat er tijd was voor een uitgebreide voorbereidingssessie op het aanstaande feest. We hoopten nog op enige coulance maar over de entreetijd was men stellig: voor het afgesproken tijdstip binnen zijn anders heb je pech. En dus was het haasten geblazen toen ik van huis weg reed. De zon was net een uur geleden onder gegaan en het voelde alsof ik naar een kinderfeest ging. Nog allerlei andere gedachten kwamen tijdens de fietsrit op. Zoals waarom je in vredesnaam zo vroeg zou gaan feesten, of dat wel zou werken en of daar wel animo voor zou zijn. Spontaan kreeg ik flashbacks. Van avonden tot laat op de bank hangen en de tijd langzaam weg zien tikken. Hoe mijn ouders weleens hun beklag deden waarom ik zo laat weg moest gaan en of het allemaal niet wat eerder zou kunnen beginnen. Dat zou voor iedereen toch beter zijn? Die keren dat je net te vroeg ging en een lege danszaal aantrof en hoe ellendig lang het soms kon duren voordat het echt een beetje druk begon te worden. De nieuwe dag was dan vaak al een uurtje of wat begonnen.
Tijd voor nog meer gedachten was er niet want ik was inmiddels op plaats van bestemming. Op de hoek waar de Marktsteeg de Oude Singel kruist, stonden mijn vriendinnen al te wachten. Op naar de Nobel waar ik voor de ingang allemaal mensen aantrof die naar hetzelfde feest gingen. Het was dringen geblazen bij de garderobe. Geen vriendelijke dame of heer meer die mijn jas aannam, maar in plaats daarvan lockers waar mijn jas maar net in paste. Toen was het de hoogste tijd om ons naar de danszaal te begeven. Het was immers al iets na achten. Het feest was al een kwart door zijn tijd heen en het was toch zaak om er zoveel mogelijk van te genieten.
Eenmaal binnen kwam een explosie van muziek ons tegemoet. Het was dringen geblazen in de menigte en in een slakkentempo bewogen we ons voort, op zoek naar een plek voor ons zessen. Die vonden we na een tijdje links van de bar. De volgende drie uur lieten we ons onderdompelen in het concept van Vroegzat. En deze is om het nachtleven terug te brengen naar de avond, oftewel vroeg feesten en lang slapen. Met verschillende generaties op de dansvloer maakten DJ Rob Nice en MC Rick Rossig er absoluut een feest van. Door de combinatie van hits uit de jaren zeventig tot nu die in een razend hoog tempo werden afgespeeld, was er voor iedereen wat wils. En de borrelplanken met worst en kaas maakten het feestje helemaal af. Om 22:55 was het helaas alweer tijd voor het laatste nummer. Met de hele zaal zongen we 'Mooi man' van Mannenkoor het Karrespoor luidkeels mee. Vijf minuten later gingen de tl lichten aan en was het feest echt over. Als ik de tijd niet had geweten dan zou ik zweren dat het een uur of vijf later was. In werkelijkheid was de nieuwe dag nog niet eens begonnen.
Ik had nog uren door gekund maar moet dat bewaren voor een volgende keer. Gelukkig komen ze 7 juni alweer terug naar Leiden. Het was in ieder geval nog vroeg zat voor een afzakkertje bij de Oude Marenpoort. En zo geschiedde en werd het toch nog een beetje laat.
Meer weten over het concept van Vroegzat of waar ze de komende periode optreden? Kijk op https://www.vroegzat.nl.
Maart 2024