Stille strijd
De fietstocht van gisteravond had een duidelijk doel: de boulevard van Katwijk. Naar het strand fietsen is altijd leuk maar deze keer stond er een ontmoeting op het programma met iets of iemand. Tja hoe moest ik dat eigenlijk zien? Via het Kanaal, ’t Heen en de haven van Katwijk kwam ik steeds dichterbij. Vanaf de noordzijde van de Boulevard zag ik al een stukje van de gele jas opdoemen. De contouren werden met het naderen steeds zichtbaarder. Ondertussen probeerde ik me een voorstelling te maken van de ontmoeting en hoe ik die zou ervaren. En toen ineens stond ik voor mijn doel: het kunstwerk ‘stille strijd’.
Kunstenares Saskia Stolz ontwierp dit imposante beeld. Het is 2,5 meter hoog en werd vorig jaar juli onthuld op het Museumplein van Amsterdam. Sindsdien reist het door heel Nederland en staat het elke twee weken op een andere plek. Los van het doel om zoveel mogelijk mensen er kennis mee te laten maken, heeft de rondreis een andere belangrijk boodschap: meer bewustwording creëren over depressiviteit en zelfdoding onder jongeren. Het beeld van de ineengedoken jongere symboliseert de innerlijke strijd die veel jongeren voeren tegen depressie. De urgentie was al groot maar is door de coronapandemie nog groter geworden. Ik schrok van de cijfers en het feit dat zelfdoding doodsoorzaak nummer 1 is onder jongeren. Het is daarom van groot belang om het taboe te doorbreken en ruimte te creëren om over sombere gevoelens te praten. Daar draagt dit beeld hopelijk aan bij. Maar er is meer nodig. Het vereist van ons allemaal wat. Dat we onze ogen en oren altijd open houden. Dat we eens vragen hoe het echt met iemand gaat en dat we doorvragen als het te lang stil blijft.
Het kunstwerk is in het echt en van dichtbij nog indrukwekkender dan de foto’s die ik eerder zag. Misschien komt het ook wel door de setting: zo op de boulevard met de rug naar de zee. Om het kunstwerk lagen witte rozen met kaartjes, een restant van de officiële opening van een dag ervoor. Er staan foto’s, er liggen bloemen, knuffels en ingelijste teksten van nabestaanden. Flashbacks van mijn eigen innerlijke strijd passeerden kort de revue. Hoe de uitsluiting ervoor zorgde dat ik van vrolijke tiener een ineengedoken schim van mezelf werd. Misschien was de onzekerheid of en wanneer de strijd over zou gaan wel het meest beangstigende uit die periode. Mijn innerlijke strijd duurde slechts een paar jaar met ups en downs. Ik dacht aan al die jongeren en volwassenen die hier mee moeten dealen of hebben gedeald. Aan diegene die op een gegeven moment echt geen uitweg meer zagen en zien. Aan al die bekenden en minder bekenden die ik in de loop der jaren weg zag vallen. In de tijd dat ik er stond, stond ik gelukkig niet alleen. Ik zag mensen aan komen lopen die net als ik van het beeld hadden gehoord en anderen die toevallig passeerden en de tijd namen voor dit mooie initiatief. In serene stilte voor het kunstwerk stille strijd.
Wil je het kunstwerk ook zien en ervaren? Wacht dan niet te lang. Het staat nog tot 3 juni in Katwijk. Dan reist het door naar Haarlemmermeer en daarna staat het in Den Bosch. Kijk op de website van https://www.stillestrijd.com/ voor de agenda voor de rest van het jaar.
Mei 2024