Krantenbak
Een vermist rapport van de jongste telg is de directe aanleiding om de krantenbak weer eens goed onder handen te nemen. Andere plekken zijn inmiddels al doorzocht, helaas zonder resultaat. Alle hoop is dus gevestigd op de bollenbak van fam. Looyesteyn uit Breezand die bij ons sinds jaar en dag dienst doet als krantenbak. De stapel is behoorlijk dus er is werk aan de winkel. Het aanbod om mee te helpen wimpel ik snel af. Deze klus wil ik zelf graag klaren. Ik weet van eerdere keren hoe het gaat: alle kranten die ouder zijn dan een paar dagen gaan als één pakket bij het oud papier. Zonde.
Mijn tactiek is een andere. Geen rigoureus gooi en smijtwerk. Nee elke krant gaat nog even door mijn handen om te kijken of er ergens een interessant, ontroerend of grappig (ja dat kan ook) artikel is dat ik over het hoofd heb gezien maar wat zeker de moeite waard is om te lezen. Met een schaar in de aanslag ga ik de stapel te lijf. Ik verbaas me over het aantal artikelen dat ik toch uit de kranten knip. Een heel festivalkatern van een paar weken geleden zie ik nu pas voor het eerst. Ergens halverwege stuit ik op een krant waar mijn blik gelijk naar de foto gaat die bijna de helft van de voorpagina in beslag neemt. Ik kijk naar twee militairen die door een loopgraaf met overhangende takken lopen. Het hoofd gebogen en met een wapen in de hand. Linksboven staat in witte letters de tekst ‘Oekraïne: wachten op de aanval’. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en kan me niet voorstellen dat ik deze krant niet heb gelezen. Waarom ligt ‘ie nog in de bak? Ik lees de artikelen nog een keer door. Nu met andere ogen. De zin ‘de week waarin de Russische invasie in Oekraïne uitbleef maar waarin langzaam het besef doordrong dat de vrede verloren lijkt te gaan’ lees ik vol ongeloof. Toen was er nog een sprankje hoop. Inmiddels weten we beter.
Ik denk aan alle beelden die mijn ogen de afgelopen maanden hebben gezien. Hoe die in de beginperiode binnenkwamen en tot verschillende knopen in mijn maag leidden. En hoe mijn ogen inmiddels gewend zijn geraakt aan het leed. Rechtsboven zie ik de datum staan: zaterdag 19 februari en zondag 20 februari. Het slotweekend van de Olympische Spelen. Vier dagen later begon de inval en was alle hoop definitief vervlogen. Ik leg de krant bij het oud papier en vervolg mijn zoektocht. Uiteindelijk vind ik het rapport op de bodem van de bollenbak en zijn de uren verstreken.
Juni 2022