Camina Burana
Het huilen stond de Lachende Javaan nader dan het lachen dus mijn telefoontje kwam als geroepen. Of er vrijdagavond nog een tafeltje voor twee personen vrij was in hun Nederlands-Indische restaurant.
‘Jazeker. Ik heb zoveel annuleringen gehad’, zei de man aan de andere kant van de lijn.
‘Vanwege de kwartfinale van het WK snapt u. Weet u zeker dat u komt?’
‘Jazeker’, antwoordde ik vol overtuiging. Het leek me niet gepast om hem te vertellen hoeveel gesprekken en discussies hieraan vooraf waren gegaan vanaf het moment dat duidelijk werd dat we in de kwartfinale van het WK voetbal zaten. We bleven nog in het spel, de vlaggetjeslijn in de woonkamer kon voorlopig blijven hangen.
‘Dan zal het wel Argentinië worden’, zeiden we hier thuis tegen elkaar. ‘Dat wordt een mooie pot. Kunnen we eindelijk wraak nemen op de halve finale van 2014’. En zo fantaseerden we nog een tijdje door om er niet veel later achter te komen dat het concert waar we maanden geleden al kaartjes voor hadden gekocht op 9 december was. Starttijd 20u.
Lichtelijke paniek overviel ons. Wat nu? Er waren feitelijk twee opties: wel of niet gaan. We zagen berichten voorbij komen van fans die massaal hun concertkaartjes van de hand deden. Moesten wij dat ook doen? En als we dan zouden verliezen? Dan hadden we én geen concert én een verloren wedstrijd. Als we wel zouden gaan en we zouden winnen dan hadden we tenminste nog een wedstrijd te goed. Konden we het als voetbalfans wel maken om zo in de wedstrijd te staan? Maar hoe groot was eigenlijk de kans dat we gingen winnen? Gelukkig rekende sportdatabureau Gracenote het voor ons uit. Zij berekenden dat de kans dat Nederland ging winnen 42 procent was. De kans dat Oranje het WK zou winnen schatten zij op elf procent. We gokten erop.
En dus zaten we gisteravond niet voor de buis maar in Haarlem waar de stad door de mist en de kerstmarkt er heel idyllisch uitzag. Bij de Lachende Javaan konden ze inmiddels weer lachen want er waren toch nog wat nieuwe reserveringen bijgekomen. Na het eten verplaatsten we ons naar de Philharmonie voor het concert Carmina Burana, uitgevoerd door het Internationaal Symphony Orkest uit Lviv en het nationale koor van Oekraïne. Dat maakte dit concert extra bijzonder.
We hoopten maar dat het Nederlands elftal net zo speelde als het orkest en het koor dat deden: vol energie en passie. Na afloop klapten we tot onze handen pijn deden, nog onwetend wat de uitslag van de kwartfinale was. 2-2 lazen we online. Onderweg naar het station passeerden we kroegen en vingen flarden op van de verlenging. Op het perron van station Haarlem zagen we de penalty’s vanaf onze mobiele telefoon. En de rest is geschiedenis. Met een domper maar met een grandioos concert achter de kiezen namen we de trein huiswaarts. De vlaggetjeslijn kan weer de doos in.
December 2022