In een vlaag van optimisme meldde ik me aan als rijouder voor de voetbalwedstrijd van zaterdagochtend. Pakken wat je pakken kan moet ik vast gedacht hebben. Oké het was vroeg toen de wekker voor zevenen afging, maar alles voor de goede zaak. Op de afgesproken verzamelplek merkten we als rijouders op dat het weer goed was: niet te koud, geen wind en geen regen. We boften maar dat we mee mochten als 12de man.
Tijdens de autorit richting Kaag en Braassem sloeg het weer om.
'Nou meiden dat wordt voetballen in de regen' riep ik richting de achterbank.
'O nee moet dat echt?' hoorde ik de drie meiden verschrikt terugroepen.
'Ja natuurlijk maar jullie zijn toch echte bikkels?'
Niet veel later reden we de lege parkeerplaats van de plaatselijke voetbalclub op. Het regende nog steeds, de temperatuur was een paar graden lager en het waaide inmiddels volop. De meiden doken de kleedkamer in en de rijouders verkenden het terrein dat er nog verlaten bij lag. De vlag van de 12de man hing wel al in top zagen we tot onze tevredenheid.
De kantine was nog gesloten maar zou vast snel open gaan. De voetbalvelden om ons heen bleven leeg toen ons voetbalteam om klokslag negen uur startte met de wedstrijd. Als supporters deden we wat we moesten doen terwijl het weer met de minuut verslechterde. Het werd steeds kouder, de regenbui heftiger en de wind trok aan. Onder barbaarse weersomstandigheden moedigden we de meiden aan, klapten als onze keepster een bal uit de goal hield en juichten als onze spitsen over de middellijn gingen. Met een 1-0 achterstand gingen de meiden na de eerste helft verkleumd richting de kleedkamer. Wij waren inmiddels ook redelijk onderkoeld. Vol verwachting liepen we naar de kantine. Daar stond als het goed is een bakkie warme koffie op ons te wachten. De kantine was dicht en bleef dicht in verband met de coronamaatregelen. Op een briefje stond dat we onder de partytent verderop konden zitten. Daar was het niet veel warmer en daar was geen warme koffie.
We stonden een beetje verdwaasd onder de partytent. 'Weet je wat ik ga doen?' zei een rijouder ineens. 'Ik ga in mijn auto zitten'. Wat een idee riepen we in koor uit. We snelden zo snel als we konden naar de parkeerplaats en doken onze auto's in. Wat een luxe! De tweede helft begon al veel te snel. Het weer werd er niet beter op, de wedstrijd ook niet om maar te zwijgen over onze aanmoedigingen. Met een 3-0 eindstand gingen we terug naar Oegstgeest. Op de achterbank drie klappertandende voetbalsters. Ik besloot open kaart te spelen en deed de bekentenis van het opwarmen in de auto. Ze moesten alle drie keihard lachen. De echte bikkels zaten duidelijk niet voorin!
November 2021